Partykuła stanowi nieodmienną oraz niesamodzielną część mowy. Przez jej zastosowanie możemy podkreślić jakąś część wypowiedzi, lub też całkowicie zmienić jej znaczenie. Do partykuł zaliczamy wyrazy, jak i cząstki wyrazów.

Przykłady partykuł:

nie, tak, niech, niewiele, nieliczne, -by, -byś, -byśmy

Jakie partykuły wyróżniamy w języku polskim?

W języku polskim mamy do czynienia z dość szeroką gamą partykuł. Podziału dokonujemy na podstawie ich funkcji. Poniżej przedstawione zostały poszczególne grupy, a także odpowiadające im partykuły:

• Partykuły pytające, np. czy;
• Partykuły mnożne, np. razy;
• Partykuły ograniczające, np. tylko;
• Partykuły przeczące, np. nie;
• Partykuły przypuszczające, np. -by;
• Partykuły rozkazujące, np. niech;
• Partykuły twierdzące, np. tak;
• Partykuły wątpiące, np. bodajże;
• Partykuły akcentujące, np. nie;
• Partykuły wzmacniające, np. no;
• Partykuły życzące, np. oby.

Pamiętaj! Partykułę „nie” piszemy łącznie z rzeczownikami, przymiotnikami, przysłówkami odprzymiotnikowymi oraz z imiesłowami przymiotnikowymi.
Partykułę „nie” piszemy rozłącznie z liczebnikami, zaimkami, przyimkami, czasownikami, imiesłowami przysłówkowymi, przysłówkami (tylko wtedy, gdy odpowiadają one na pytania „gdzie?” oraz „kiedy?” lub, gdy są w stopniu wyższym oraz najwyższym) oraz z przymiotnikami w stopniu wyższym i najwyższym.