„Żona Modna” to satyra Ignacego Krasickiego, która opisuje losy szlachcica Pana Piotra i jego młodej, modnej żony. 

Historia zaczyna się, kiedy Pan Piotr, pochodzący ze szlacheckiego rodu, zakochuje się w pięknej, dobrze wychowanej, ale modnej i miejskiej pannie. Po udanych zalotach i zawarciu intercyzy, para decyduje się na małżeństwo. Początkowo wszystko wydaje się idealne, ale prawdziwe problemy zaczynają się, gdy młoda pani ma przystosować się do nowych warunków na wsi, w domu męża.

Podróż do domu Pana Piotra jest dla żony wyzwaniem – nie jest przyzwyczajona do trudów podróży po wiejskich drogach. Po przybyciu do domu, postanawia wprowadzić swoje porządki. Nie podoba jej się wiejski styl życia i stara się zmienić go na bardziej miejski – dom musi być jak pałac, z osobnymi pokojami na różne okazje, z lepszymi usługami i obsługą.

Zrozpaczony Pan Piotr nie potrafi zrozumieć tych zmian, ale jest bezsilny wobec decyzji żony. Rozpacz zamienia się w jeszcze większe zrozumienie, gdy żona organizuje wystawną ucztę dla gości z miasta. Bal kończy się tragicznie, kiedy pokaz sztucznych ogni zapala stodołę. Goście są tak zadowoleni z zabawy, że myślą, że to część pokazu i wiwatują. W tym czasie Pan Piotr desperacko stara się ugasić pożar.

Kiedy pożar jest w końcu ugaszony, żona decyduje o przeprowadzce z powrotem do miasta, mimo sprzeciwów Pana Piotra. Na koniec, Pan Piotr rozmawia ze swoim przyjacielem o całym doświadczeniu. Realizuje, że mimo iż żona była atrakcyjna, dobrze wychowana i zamożna, jego wybór był błędem.

Satyra ta stanowi krytykę modnych trendów i obsesji na punkcie statusu społecznego. Pokazuje, jak pogoń za modą i prestiżem może prowadzić do destrukcji i nieszczęścia.