„Pieśń o Rolandzie” („La Chanson de Roland”) to jeden z najstarszych i najbardziej znanych epickich poematów średniowiecznej literatury francuskiej. Utwór ten, napisany w języku starofrancuskim, prawdopodobnie powstał pod koniec XI lub na początku XII wieku.
Pieśń opowiada o bohaterstwie Rolanda, jednego z paladynów cesarza Karola Wielkiego, podczas bitwy w przełęczy Roncevaux w 778 roku. Historia jest jednak mocno upoetyczniona i zawiera liczne elementy fantastyczne.
W utworze przedstawiona jest bitwa, w której tylna straż armii Franków, dowodzona przez Rolanda, zostaje zniszczona przez muzułmańskich Basków. Roland, niechętny do prośby o pomoc, w końcu używa swojego słynnego rogatego hełmu Olifanta, ale jest już za późno. Cesarz Karol Wielki dociera na miejsce bitwy dopiero po śmierci Rolanda i jego towarzyszy.
Roland jest przedstawiony jako odważny i niezłomny wojownik, a jednocześnie jako postać tragiczna z powodu swojego uporu i niechęci do proszenia o pomoc, co prowadzi do jego upadku.
„Pieśń o Rolandzie” jest często uważana za ważny tekst narodowy we Francji i stanowi część większego cyklu literackiego zwanego „Materiałem Karolińskim”, który opowiada o heroicznych czynach Karola Wielkiego i jego paladynów. Utwór ten miał duży wpływ na rozwój epiki rycerskiej w średniowiecznej literaturze europejskiej.