Szczegółowe streszczenie „Rzeki” Emilii Kiereś jest nieocenionym źródłem, które pozwala na pełne zrozumienie bogactwa fabuły i subtelności literackich zawartych w tej powieści. Oferuje ono pełen kontekst dla wszystkich kluczowych zdarzeń i relacji między postaciami, umożliwiając uczniom głębokie zrozumienie i aprecjację lektury, co może być niezbędne podczas egzaminów, sprawdzianów i kartkówek. Zatem, szczegółowe streszczenie jest nie tylko źródłem wiedzy, ale również przewodnikiem, który pomaga odkryć wszystkie warstwy tej fascynującej historii.

„Powieść „Rzeka” napisana przez Emilię Kiereś należy do gatunku literatury młodzieżowej. Akcja powieści toczy się w różnych miejscach, takich jak obóz Sambora, gospodarstwo Łucji, miejski targ, wioski oraz dom Kiliana i jego rodziców. Nie ma precyzyjnie określonego czasu, w którym rozgrywa się historia.

Matka Kiliana przekazuje mu informację, że ojciec chłopaka, Gedeon z Gór, słynny wojownik, nie powrócił z wojny. W odpowiedzi na to, młodzieniec postanawia wyruszyć na Najwyższy Szczyt, mając nadzieję, że odnajdzie tam swojego ojca.

Matka wręcza synowi haftowaną koszulę ozdobioną motywem krokusów i sokołów, taki sam jak ten, który nosił Gedeon. Kiedy Kilian jest na szczycie góry, dostrzega rzekę, której źródło znajduje się w górach. Postanawia zejść z drugiej strony wzgórza, gdzie ojciec wyruszył na wojnę. Tam spotyka ptaka, który towarzyszy mu od gór. Chłopak nie przepada za tymi ptakami.

Kilian zostaje gościem starszego pasterza, który rozpoznaje koszulę młodzieńca i jest dumny, że może gościć syna Gedeona z Gór. Pasterz opowiada chłopakowi o sławnym wojowniku, który należy do rodu Sokołów. Gedeon jest odważnym wojownikiem, sędzią i opiekunem pobliskich wsi. Twierdzi, że jeśli ktoś zobaczy koszulę noszoną przez Kiliana, rozpozna w nim syna Gedeona.

Kilian dostrzega, że podróżuje zgodnie z biegiem rzeki. Zauważa również sokoła, który jest atakowany przez kruka i postanawia go uratować. Sokół wdzięczy się chłopakowi i przemawia do niego ludzkim głosem. Opowiada Kilianowi, że towarzyszy mu od samego początku podróży z gór, a kruk zaatakował go, próbując go powstrzymać. Chłopak i sokół rozstają się na pewien czas. Kilian dociera do chatki, w której mieszka staruszka i jej wnuczka Łucja. Kobiety pozwalają chłopcu przenocować i za pracę w gospodarstwie pomagają mu. Okazuje się, że ojciec Łucji, podobnie jak ojciec Kiliana, nie wrócił z wojny do domu. Wita, brat Łucji, jest dowódcą ojca dziewczyny. Kilian obiecuje swojej nowej przyjaciółce, że odnajdzie obu mężczyzn i wróci do Łucji.

Syn Gedeona z Gór wraz ze swoim towarzyszem, sokołem, dociera do miasta. W jednym z luster na targu po raz pierwszy dostrzega wyraźnie swoje własne oblicze. Spotyka też Ursyna w karczmie, który twierdzi, że wie, gdzie jest obecnie Gedeon z Gór. Kilian ma pewne wątpliwości, ale postanawia zaufać Ursynowi i wynajmuje łódź, aby przepłynąć na drugą stronę rzeki. Po dotarciu na miejsce spotyka tego samego mężczyznę, którego poznał w karczmie. Ursyn prowadzi go do obozu ojca. Kilian spotyka Gedeona, ale jest rozczarowany, ponieważ wojownik nie jest taki, jak go opisywała matka. Ma coś nieprzyjemnego w głosie i na ustach brzydką bliznę. Gedeon jest mściwy i nie wie nic o ojcu Łucji. Kiedy Kilian wspomina o koszuli, wojownik twierdzi, że przepadła. Młodzieniec, mimo wciąż trwających wątpliwości, uczy się walczyć w obozie swojego ojca. Pewnego dnia Gedeon wraca do obozu z oznakami pożaru. Kilian czuje się coraz bardziej samotny. Patrzy na rzekę, która w obozie jest brudna i nie przypomina czystego strumienia z gór.

Pewnego dnia sławny wojownik wysyła Kiliana do wsi na przesłuchanie. Chłopak martwi się, że nie będzie potrafił odróżnić Sambora, wodza, z którym walczy Gedeon, od zwykłych wieśniaków. Kiedy Kilian dociera do wsi, spotyka tylko jednego pasterza. Chłopak zamierza powiedzieć o tym ojcu, ale zostaje ostrzelany strzałami. Gedeon uważa go za zdrajcę. Jedna z strzał tylko lekko zadaje chłopcu policzek, ale pozostałe odbijają się od haftowanej koszuli, chroniąc go przed obrażeniami. Koszula, którą otrzymał od matki, staje się dla niego jak zbroja. Niestety, jedna z strzał trafia w nogę chłopca, raniąc go. Kilian ukrywa się między chatami, gdzie spotyka przywódcę przeciwników. Ten nie chce walczyć z rannym chłopcem, ale pyta go, jak się nazywa. Kiedy młodzieniec odpowiada, wojownik blednie. Syn Gedeona decyduje się wykorzystać okazję i atakuje przeciwnika. W tym momencie Kilian zdaje sobie

 sprawę, że napastnik nosi taką samą koszulę jak on. Nagle słyszy, jak jeden z wojowników krzyczy imię Sambora. Bohater uświadamia sobie, że to Sambor podszywał się pod Gedeona z Gór, a prawdziwy Gedeon cały czas przebywał w obozie Sambora. Dodatkowo Kilian zdaje sobie sprawę, że zaatakował swojego prawdziwego ojca i ucieka, ogromnie się wstydząc. Widzi tylko, jak Ursyn atakuje Gedeona z Gór.

Kilian postanawia wrócić do obozu Sambora i znaleźć dowód, który udowodni, że został oszukany. Syn wojownika dostrzega klatkę z zamkniętym krukiem i uderza w nią mieczem. Czuje się zdrajcą i tchórzem. Następnie chłopak, wraz ze sokołem, odchodzi od obozu i rzuca broń do rzeki. Uważa, że nie jest godny noszenia haftowanej koszuli, którą otrzymał od matki. Prosi ptaka, aby poleciał do Łucji i oddał koszulę dziewczynie. Sokół wykonuje to polecenie, a gdy odlatuje, Kilian czuje się bardzo samotny.

Syn wojownika kontynuuje podróż w deszczu. Jest głodny, zmęczony, a jego ranna noga sprawia mu coraz większy ból. W końcu dociera do osady, znajdującej się na skraju wierzbowego lasu. Starsza kobieta otwiera mu drzwi, ale gdy dowiaduje się, kim jest, nie chce go wpuścić do domu. Jednak Kilian próbuje przekonać ją, że nie jest zdrajcą. Kobieta zauważa, że chłopak ma gorączkę i decyduje się wprowadzić go do chatki, aby wyzdrowiał. Syn starszej pani chce postawić chłopca przed sądem. W pewnym momencie we wsi rozlega się alarm, ostrzegający o zbliżającym się oddziale Sambora. Kilian stara się przekonać gospodynię, że to nie on sprowadził bandytów na wieś. Wraz z nią ukrywa się w ziemiance na wzgórzu. Nagle wieśniacy rozpoznają Gedeona z Gór jako ich dowódcę dzięki haftowanej koszuli i uspokajają się. Kilian obserwuje wszystko z ukrycia i nie może uwierzyć, że jego ojciec podpala wieś i okrada jej mieszkańców. Kiedy wojownik zbliża się do chłopca, ten dostrzega, że jest to Sambor w koszuli Gedeona. Chłopak traci przytomność, a kiedy dochodzi do siebie, nie ma wokół nikogo.

Wkrótce po obudzeniu, chłopak dociera nad brzeg morza. To tutaj rzeka kończy swój bieg, co Kilian porównuje do siebie. Nagle zauważa, jak fale wyrzucają na brzeg nieprzytomnego sokoła. Gdy ptak odzyskuje siły, opowiada chłopcu, co się stało. Wyjaśnia, że został zaatakowany przez kruka, który uciekł z obozu Sambora. Sokół był bezbronny, gdyż nie chciał wypuścić koszuli, którą miał zanieść Łucji. Po ataku kruka, sokoł stracił przytomność i odzyskał ją dopiero płynąc w rzece, ale już bez koszuli.

Kilian postanawia odzyskać haftowaną koszulę i oczyścić się z hańby, która na nim spoczywa. Zastanawia go, dlaczego jego ojciec milczy, gdy Sambor podszywa się pod niego. Sokół mówi synowi Gedeona, że dostrzega spalone wsie oraz obóz Sambora i jego bandę. Kilian łatwo dostaje się niezauważony do obozu łotrów. Podczas pobytu w obozie podsłuchuje rozmowę między Samborem a Ursynem, a następnie kradnie jednego z koni łotrów. Kilian dowiaduje się, że bandyci planują zaatakować kolejną wieś za dwa dni, więc postanawia ostrzec jej mieszkańców. Kiedy syn Gedeona dociera do celu podróży, ludzie w wiosce nieufnie go przyjmują, uważając go za zdrajcę. Jednak spotyka starszą panią, która wcześniej mu pomogła. Młodzieniec opowiada mieszkańcom wsi o wszystkim, co mu się przydarzyło, i wspólnie przygotowują się do walki z Samborem i jego bandą.

Mieszkańcy wsi stają pod dowództwem Kiliana. Chłopak organizuje obronę wioski, zakłada wały i pułapki dla bandytów. Jednak najważniejszym przeciwnikiem jest Sambor. Syn wojownika staje do walki z nim. Kruk dołącza do walki i atakuje chłopca, ale sokół przychodzi mu z pomocą. Wieśniacy, prowadzeni przez Kiliana, pokonują bandę Sambora. Na miejsce przybywają strażnicy ze stolicy. Mężczyźni podziwiają młodego przywódcę i wręczają mu pięknego konia, ale nie wiedzą, gdzie jest Gedeon z Gór. Strażnicy informują, że oddział sławnego wojownika został rozproszony. Wieśniacy są bardzo wdzięczni Kilianowi. Wieść o bohaterskich czynach chłopca szybko roznosi się po okolicy.

Kilian postanawia odwiedzić Łucję, więc omija miasto. Po długiej rozłące przyjaciele z trudem się poznają. Chłopak mówi dziewczynie, że zawodzi i nie przyprowadził ojca Łucji do domu, towarzysząc temu ogromny żal i smutek. Łucja ujawnia, że Wit wraz z Gedeonem są u niej. Po ataku na Gedeona, dokonanym przez Ursyna, wojownik spadł z konia i stracił pamięć. Wit postanowił zająć się swoim przywódcą. Łucja również mówi, że oddział Gedeona został rozproszony po jego zniknięciu.

Następuje oczekiwane spotkanie ojca i syna. Jednak Gedeon z Gór ma puste spojrzenie. Kilian mówi mu, że jest jego synem. Odważny wojownik przypomina sobie swoją żonę i małego synka. Mimo że Gedeon nie pamięta, co zrobił chłopcu, wybacza mu wszystko. Dowódca i jego syn spędzają zimę u Wit i przyjaciółki Kiliana.

Gdy nadchodzi wiosna, sokół żegna się ze swoim towarzyszem. Kilian wraz z ojcem wyruszają do domu. Chłopak zatrzymuje się, aby pożegnać Łucję. Obiecuje dziewczynie, że jeszcze do niej wróci.

W drodze do domu wędrowcy odwiedzają pasterza, który wcześniej udzielił schronienia Kilianowi. Kiedy Kilian i Gedeon docierają do domu, jest już wczesne lato. Młodzieniec wyciąga haftowaną koszulę z torby, chcąc schować ją do skrzyni matki, uważając, że nie jest godzien jej noszenia. Jednak Gedeon powstrzymuje syna i mówi, że teraz jest dorosły, aby ją nosić.

Kilian zauważa matkę, która siedzi na głazie niedaleko strumyka. Kobieta jest niezmiernie szczęśliwa z powrotu syna i Gedeona do domu.