Zapoznanie się z krótkim streszczeniem „Rzeki” Emilii Kiereś jest niezwykle cenne dla wszelkiego rodzaju studiowania tej lektury. Przede wszystkim, umożliwia ono szybkie zrozumienie głównych punktów fabuły, bez konieczności przebrnięcia przez całość tekstu. Na egzaminach, sprawdzianach i kartkówkach, takie streszczenie może służyć jako solidna podstawa dla bardziej szczegółowych pytań, pozwalając uczniom skupić się na analizie tematów i symboli, nie martwiąc się o pamiętanie każdego szczegółu. Z tego powodu, krótkie streszczenie jest nieocenionym narzędziem, które pomaga w efektywnym studiowaniu i przyswajaniu wiedzy o lekturze.

„Rzeka” to powieść młodzieżowa autorstwa Emilii Kiereś, której akcja toczy się w nieokreślonym czasie, a miejsce akcji obejmuje obóz Sambora, gospodarstwo Łucji, miejski targ, wioski oraz dom Kiliana i jego rodziców. 

Główny bohater, Kilian, otrzymuje informację od matki, że ojciec chłopaka, Gedeon z Gór, sławny wojownik, nie powrócił z wojny. W nadziei na odnalezienie ojca, Kilian postanawia udać się na Najwyższy Szczyt. Matka wręcza mu haftowaną koszulę, identyczną jak ta należąca do Gedeona. Podczas wędrówki na szczyt, Kilian dostrzega rzekę mającą swoje źródło w górach i postanawia zejść na drugą stronę wzgórza, gdzie jego ojciec wyruszył na wojnę. Tam spotyka lecącego sokoła, którego atakuje kruk. Kilian ratuje sokoła, który okazuje się potrafić mówić. Sokół opowiada chłopakowi, że towarzyszył mu od gór, a kruk zaatakował go w celu powstrzymania. 

Kilian znajduje schronienie u starszego pasterza, który rozpoznaje koszulę chłopaka i uważa go za syna Gedeona. Pasterz opowiada mu o słynnym wojowniku, który należy do rodu Sokołów i jest odważnym obrońcą wsi. Pasterz twierdzi, że jeśli ktoś zobaczy koszulę, którą ma na sobie Kilian, od razu rozpozna w nim syna Gedeona. 

Podczas wędrówki, Kilian zauważa, że idzie wzdłuż biegu rzeki. Dochodzi do pewnej chatki, gdzie spotyka staruszkę i jej wnuczkę, Łucję. Chłopak otrzymuje możliwość przenocowania w zamian za pomoc w różnych pracach. Okazuje się, że ojciec Łucji również nie wrócił z wojny. Kilian obiecuje przyjaciółce, że odnajdzie ojca i wróci do niej. 

Razem z sokołem, Kilian dociera do miasta. Przyglądając się swojemu odbiciu w lustrze na targu, chłopak po raz pierwszy wyraźnie widzi swoje oblicze. W karczmie spotyka mężczyznę o imieniu Ursyn, który twierdzi, że wie, gdzie obecnie przebywa Gedeon z Gór. Kilian decyduje się zaufać Ursynowi i wynajmuje łódź, aby przepłynąć na drugą stronę rzeki. Tam spotyka Ursyna ponownie, który prowadzi go do obozu, gdzie rzekomo przebywa ojciec. Jednak spotkanie z Gedeonem rozczarowuje Kiliana, gdyż nie odpowiada on opisom matki. Gedeon ma nieprzyjemny głos i na ustach nosi brzydką bliznę. Chłopak wspomina o koszuli, ale Gedeon twierdzi, że ją stracił. Mimo to, Kilian decyduje się uczyć sztuki walki w obozie ojca. Pewnego dnia, Gedeon wraca do obozu, a wokół unosi się zapach spalenizny. Kilian czuje się coraz bardziej samotny, a rzeka w obozie nie przypomina już strumienia z gór. 

Pewnego dnia sławny wojownik wysyła Kiliana do wsi na przeszpiegi. Chłopak obawia się nie rozpoznać zbójców Sambora i jego bandy oraz odróżnić ich od zwykłych wieśniaków. Kiedy Kilian dociera do wsi, spotyka tylko jednego pastuszka. Próbuje poinformować o tym ojca, ale zostaje zaatakowany strzałami. Gedeon oskarża go o zdradę. Koszula, którą matka podarowała chłopcu, staje się jego ochroną przed strzałami, z wyjątkiem jednej, która rani go w nogę. Zraniony Kilian ukrywa się między chatami, gdzie spotyka przywódcę przeciwników. Mężczyzna, po usłyszeniu imienia Kiliana, pamięta o swojej przeszłości i postanawia zaatakować przeciwnika. W tym momencie Kilian zdaje sobie sprawę, że to nie Gedeon z Gór był w obozie, ale Sambor, a on sam zaatakował swojego prawdziwego ojca. Ze wstydu ucieka, obwiniając się za swoje postępowanie. 

Kilian decyduje się wrócić do obozu Sambora i znaleźć dowody potwierdzające, że został oszukany. W obozie widzi klatkę z zamkniętym krukiem i uderza w nią mieczem. Czuje się zdrajcą i tchórzem. Następnie, w towarzystwie sokoła, opuszcza obóz i rzuca broń do rzeki. Uważa, że nie jest godny noszenia haftowanej koszuli, którą otrzymał od matki. Prosi sokoła, aby przekazał koszulę Łucji. Ptak wykonuje prośbę Kiliana i odlatuje, a chłopak czuje się samotny. 

Kilian kontynuuje wędrówkę podczas deszczu, jest głodny i zmęczony, a jego ranna noga sprawia mu ból. Dociera do osady, gdzie spotyka starszą kobiet

ę. Po dowiedzeniu się, kim jest, kobieta odmawia wpuszczenia go do domu, ale z litości decyduje się na schronienie dla chłopca. Jej syn postanawia wystawić Kiliana przed sądem, ale alarm w wiosce przerywa tę sytuację. Wieśniacy zostają ostrzeżeni o zbliżającej się bandzie Sambora. Kilian próbuje udowodnić swoją niewinność, ukrywając się razem z gospodynią w ziemiance na wzgórzu. Wieśniacy rozpoznają go dzięki koszuli i uspokajają się. Kilian obserwuje, jak jego ojciec podpala wieś i okrada jej mieszkańców. Gdy Gedeon zbliża się do niego, Kilian dostrzega, że mężczyzna nosi koszulę Gedeona. Chłopak traci przytomność i kiedy odzyskuje świadomość, nie ma wokół nikogo. 

Po przebudzeniu, Kilian dociera na brzeg morza. Tam widzi, jak fale wyrzucają na brzeg sokoła. Ptak opowiada mu, co się wydarzyło – został zaatakowany przez kruka, który uciekł z obozu Sambora. Kilian postanawia odzyskać koszulę i oczyścić się z hańby, która na nim spoczywa. Zastanawia się, dlaczego ojciec milczy, gdy Sambor podszywa się pod niego. Sokół informuje go o spalonych wsiach i obozie Sambora. Kilian, niepostrzeżenie, dostaje się do obozu łotrów. Podsłuchuje rozmowę między Samborem a Ursynem, po czym kradnie jednego z koni. Dowiaduje się, że bandyci planują zaatakować kolejną wieś, więc postanawia ostrzec mieszkańców. 

Kiedy Kilian dociera do wioski, wieśniacy są nieufni wobec niego, uważając go za zdrajcę. Spotyka jednak starszą kobietę, która kiedyś mu pomogła, i opowiada mieszkańcom historię tego, co mu się przytrafiło. Razem z wieśniakami przygotowują się do walki z Samborem i jego bandą, a Kilian staje się ich przywódcą. Budują fortyfikacje i pułapki, które powodują klęskę dla zbójców. Największym przeciwnikiem Kiliana jest Sambor. Kruk włącza się do walki, atakując chłopca, ale zostaje odparty przez sokoła. Wieśniacy, widząc haftowaną koszulę, rozpoznają w dowódcy Gedeona z Gór i uspokajają się. Kilian obserwuje wszystko z ukrycia i odkrywa, że jego ojciec podpalił wieś i okradł jej mieszkańców. Gdy Gedeon zbliża się do niego, Kilian dostrzega, że mężczyzna nosi koszulę Gedeona. Chłopak traci przytomność, a gdy się budzi, zauważa, że nie ma już nikogo wokół. 

Po pewnym czasie, Kilian dociera do brzegu morza. Jego powrót do domu przypomina bieg rzeki, który symbolizuje przemianę bohatera. Zauważa, że fale wyrzucają nieprzytomnego sokoła. Gdy ptak dochodzi do siebie, opowiada Kilianowi, co się wydarzyło. W wyniku ataku kruka, sokół stracił przytomność i został wyrzucony przez fale rzeki, tracąc przy tym koszulę. Kilian postanawia odzyskać koszulę i oczyścić się z hańby. 

Chłopak odwiedza Łucję, omijając miasto. Po długiej rozłące, przyjaciele z trudem się poznają. Kilian wyznaje dziewczynie, że zawodził, nie przyprowadzając ojca Łucji do domu, a towarzyszy temu ogromny żal i smutek. Łucja informuje go, że Gedeon i Wit są u niej. Po ataku na Gedeona, którego dopuścił się Ursyn, wojownik stracił pamięć. Kilian dowiaduje się również, że oddział Gedeona został rozproszony po jego zniknięciu. 

W końcu nadchodzi oczekiwane spotkanie ojca i syna. Gedeon ma puste spojrzenie, ale Kilian wyznaje mu, że jest jego synem. Mimo utraty pamięci, Gedeon wybacza mu wszystko. Ojciec i syn spędzają zimę u Wit i przyjaciółki Kiliana. 

Wiosną, sokół żegna się ze swoim towarzyszem. Kilian wraz z ojcem wyruszają do domu. Chłopak wraca się, aby pożegnać Łucję i obiecuje, że jeszcze do niej wróci. 

Podczas podróży do domu, wędrowcy odwiedzają pasterza, który udzielił schronienia Kilianowi. Kiedy Kilian i Gedeon docierają do domu, jest już wczesne lato. Chłopak wyciąga haftowaną koszulę z torby, ale Gedeon przekonuje go, że teraz jest wystarczająco dojrzały, by ją nosić. 

Kilian dostrzega swoją matkę, która z radością przyjmuje powrót syna i Gedeona do domu.