Szczegółowe streszczenie legendy o Lechu, Czechu i Rusie jest nieocenione podczas przygotowań do egzaminów, sprawdzianów i kartkówek. Pozwala na dogłębne zrozumienie wszystkich niuansów fabuły, charakterystyk postaci, a także kluczowych motywów i symboli, które mogą być istotne podczas analizy tekstu. Dzięki temu, nawet najbardziej złożone i subtelne elementy historii stają się łatwiejsze do zrozumienia i zapamiętania, co z kolei pomaga w skutecznym odpowiadaniu na pytania na testach i egzaminach.

Trzej bracia – Lech, Czech i Rus – żyli wieki temu na terenach dzisiejszej Polski. Każdy z nich dowodził swoim plemieniem i różnił się charakterem – Lech był pogodny i mądry, Czech bystry i ruchliwy, a Rus cichy i milczący. Postanowili wyruszyć w poszukiwaniu nowych terenów do zamieszkania.

Po wielu dniach wędrówki dotarli do miejsca, gdzie las przerzedził się, a przed ich oczami ukazały się zielone pagórki, porośnięte trawą i błękitne jeziora pełne ryb. Największe wrażenie ten widok zrobił na Lechu. Na jednym z pagórków zauważył wielki dąb, a na jego gałęzi – orle gniazdo z białym orłem. Gdy orzeł unosił się do góry, Rus chciał go zaatakować strzałą, ale Lech go powstrzymał, uznając orła za dobry znak. Zdecydował się osiedlić w tym miejscu ze swoim plemieniem.

Tymczasem Czech i Rus postanowili kontynuować podróż. Po pewnym czasie Czech udał się na południe, gdzie znalazł miejsce odpowiednie do osiedlenia. Założył tam gród, który nazwał Czechami. Rus natomiast poszedł na wschód, gdzie osiedlił się ze swoją rodziną. Teren, na którym się osiedlił, nazwany został później Rusią.

Lech, który zdecydował się osiedlić w miejscu, gdzie zobaczył orle gniazdo, żył szczęśliwie w swoim grodzie, gdzie panował spokój i dostatek. Uznając orle gniazdo za dobry znak, nazwał swoje miasto Gnieznem i wybrał białego orła na swoje godło.