Powrót taty

„Powrót taty” to ballada autorstwa Adama Mickiewicza, po raz pierwszy opublikowana w zbiorze „Ballady i romanse” w 1822 roku jako element tomu „Poezyj”. Utwór powstał w maju 1820 roku i spotkał się z krytyką ze strony współczesnych Mickiewiczowi, którzy uważali go za „zbyt prosty”.

Historia koncentruje się na ojcu, który powraca do domu po długiej podróży. Na swojej drodze spotyka bandę zbójców, którzy zamierzają go okraść. Ratunkiem dla ojca okazują się być jego dzieci, które, modląc się za bezpieczny powrót ojca, poruszają serce jednego ze zbójców. Wzruszony zbójca zwalnia ojca i pozwala rodzinie bezpiecznie kontynuować podróż.

Ballada składa się z 21 czterowierszowych strof. Utwór jest regularny, z na przemian 11- i 8-zgłoskowymi wersami.